🌺🌺🌺 สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้นำภาพเก่าถ่ายไว้เมื่อ 2 ปีที่ผ่านมามาเขียน เพราะตอนนี้คิดถึงภาพบรรยากาศเก่าๆ มาก ก่อนที่จะมีไวรัสโควิดระบาดมากๆ แถวบ้านเราคนติดเชื้อโควิดเพิ่มขึ้นทุกวัน อยู่ระแวกบ้านเดียวกันก็มี ตอนนี้เราโดนโควิดล้อมไว้หมดแล้ว จะไปทางไหนก็หวาดระแวง แต่ส่วนใหญ่เราก็ไปรับจ้าง ไม่ค่อยได้สุงสิงกับใครสักเท่าไหร่ ส่วนลูกๆ ก็อยู่บ้านเรียนออนไลน์บ้าง เล่นบ้าง เพราะไม่มีผู้ปกครองคุม เรากับแฟนบางวันก็ต้องออกไปทำงานแต่เช้า ก็ปล่อยให้ลูกๆ อยู่บ้าน ก็เป็นห่วงเหมือนกันค่ะ แต่จะให้ทำยังไงได้ ชีวิตยังต้องทำมาหากิน โควิดก็กลัว ก่อนออกไปทำงานทุกเช้า เราจะบอกลูกๆ เสมอ ว่าอย่าออกไปเล่นนอกบ้าน หรืออย่าไปไหนมาไหนกับคนแปลกหน้า ลูกเราเป็นลูกสาวทั้งคู่ ตอนนี้กำลังจะโตเป็นสาว เราก็กลัวเรื่องการถูกล่อลวงไปทำมิดีมิร้าย ถ้าหิวให้ไปสั่งอาหารร้านตามสั่งมากินที่บ้าน เดี๋ยวตอนเย็นแม่จะไปจ่าย
🌺🌺🌺 สังคมทุกวันนี้อยู่ยากขึ้นทุกวันค่ะ ไปไหนมาไหนก็ต้องใส่หน้ากากเข้าหากัน ปกติกับบางคนก็ใส่เป็นประจำอยู่แล้ว 555 เด็กๆ ไม่ได้ไปโรงเรียน เด็กในวัยนี้เป็นวัยที่มีพลังเยอะ เขาต้องการเล่นกับเพื่อนๆ ต้องได้ออกกำลังกาย ต้องมีสังคม ซึ่งสังคมของโรงเรียน เป็นสังคมจำลอง ที่เลียนแบบสังคมจริง เด็กๆ เขาจะได้เรียนรู้ ก่อนที่จะออกไปใช้ชีวิตในสังคมจริงๆ แต่พอมีโควิดระบาด ทุกอย่างหยุดชะงัก
🌺🌺🌺 งานกีฬาสีประจำอำเภอเมื่อ 2 ปีที่แล้ว เด็กๆ ยังได้สนุกสนาน ยังได้เล่นกีฬา ยังได้แสดงออกในสิ่งที่ตัวเองถนัด และชอบ เราดีใจที่ลูกสาวเราก็เป็นเด็กชอบการแสดงออก มีงานของโรงเรียน ก็จะได้เต้น ได้ฟ้อน ได้รำ อยู่เสมอ ตอนนี้เล่นอยู่บ้านอย่างเดียว
🌺🌺🌺 ตัวเราเองก็คาดหวังไว้ว่า จะมียา หรือวัคซีน ที่รักษาเชื้อโควิดให้หายขาด ประชาชนโลกจะไม่ตายเพราะเชื้อโควิด เชื้อโควิดจะอ่อนแอลง จนกลายเป็นเหมือนไข้หวัดใหญ่ ที่ติด แต่ไม่ตาย ทุกคนบนโลกนี้ได้กลับมาใช้ชีวิตปกติ
🌺🌺🌺 เด็กๆ จะได้กลับไปเรียน กลับไปเล่นเหมือนเดิม มีงานกีฬาสีทีไร เด็กๆ ตื่นเต้นกันมาก เพราะการแข่งกีฬาสีมันทั้งสนุก และได้ออกกำลังกาย วันนี้มาระบายอารมณ์ล้วนๆ หวังว่าเพื่อนๆ คงไม่ถือสาหาความกันนะคะ