Zasady, których nauczyłem się pod Florencją*.
- Do gry potrzeba normalnych kart, nie francuskich. Talia taka składa się z 40 kart w czterech kolorach: miecze (wł. spade), pałki (bastoni), kielichy (coppe) i monety (denari). Jeżeli karta za cholerę nic nie przypomina, to najprawdopodobniej jest to as monet (asso di denari). W każdym kolorze są karty od asa do siódemki oraz giermek (wł. fante, dosł. piechur), rycerz (cavallo) i król (re).
Różne regionalne wzory można obejrzeć na tej stronie. Interesują nas te oznaczone jako karty w stylu włoskim (stilo italiano) lub hiszpańskim (stilo spagnolo).
- Należy koniecznie narzekać na to, jak potasowano i rozdano karty.
- W przypadku gry zespołowej, należy krzyczeć na partnera, gdy ten nie zagra najlepiej.
- Celem gry jest zebranie jak największej liczby punktów, które uzyskuje się poprzez zbieranie lew. Siła i punktacja kart przedstawia się następująco:
Pozostałe karty to niepunktowane blotki. W całej talii jest łącznie 120 punktów.Karta Wartość As 11 Trójka 10 Król 4 Rycerz 3 Giermek 2 Karty punktowane wysoko zwie się carico (dosł. ładunek), karty punktowane nisko to punticini, a blotki to liscio (dosł. gładkie).
- Po przetasowaniu talii rozdaje się graczom po trzy karty, po czym odkrywa się kolejną, kładzie się ją na stole awersem do góry i częściowo przykrywa stosikiem pozostałych kart (zob. zdjęcie). Kolor tej karty stanowi kolor atutowy w danym rozdaniu, nazywany briscolą
- Gracz otwierający lewę rzuca dowolną kartę ze swojej ręki, a jej kolor staje się kolorem wiodącym. Potem gracze kolejno rzucają po karcie — nie ma obowiązku rzucania pod kolor. Lewę zbiera w pierwszej kolejności gracz, który rzucił najsilniejszą kartę w kolorze atutowym (briscoli), a jeżeli takiej karty nie rzucono — gracz, który rzucił najsilniejszą kartę w kolorze wiodącym. Gracz zbierający lewę jako pierwszy dobiera kartę ze stosiku i rozpoczyna kolejną lewę.
Kolejność dobierania ma znaczenie, gdyż decyduje o tym, kto weźmie odsłoniętą kartę — ma to być ostatnia osoba, licząc od gracza zbierającego czwartą lewę przed końcem rozdania (tj. ostatnią lewę, po której jest jeszcze co brać ze stosiku)
- Po zakończeniu rozdania podlicza się punkty, sumując wartość kart z zebranych lew według powyższej tabeli. Zwycięzcą jest gracz lub drużyna o najwyższym wyniku.
- Jeżeli grają trzy osoby, z talii usuwa się jedną z dwójek. Kolor zabranej dwójki nie może być briscolą — jeżeli się go wylosuje, wkłada się tę kartę w losowe miejsce stosika i odsłania kolejną (dopóki nie wylosuje się innego koloru).
- Jeżeli jest czworo graczy, gra się drużynowo. Zespół siada naprzeciwko siebie. Po zabraniu ostatniej karty ze stosiku partnerzy pokazują sobie karty (przeciwnicy oczywiście nie powinni ich widzieć).
- W przypadku gry w sześć osób, usuwa się z talii wszystkie dwójki. Gracze z przeciwnych drużyn siedzą na przemian. W tym wariancie także pokazuje się partnerom karty po zejściu ze stosika,
Rycerz monet na dole stosika. Potrzebuje rutinoscorbinu
Gra na trzy osoby
Gra na cztery osoby
Gra na sześć osób
Zasadom gry na pięć osób poświęcę osobny wpis, gdyż pojawiają się tam dość istotne różnice.
*Niegdysiejsza nazwa Kleparza, dawnego miasta królewskiego Korony Królestwa Polskiego, obecnie stanowiącego część Krakowa. Nazwa pochodzi od wezwania kościoła św. Floriana. Tuż za dawnymi granicami K.M. Kleparza znajduje się Królestwo Bez Kresu.