Two weeks ago, a day before the full moon or Veesak day, I had the opportunity to learn to make traditional Thai snack called Khao Tom Mud. This could be translated into steamed banana in sticky rice. There happened to be lots of ripe bananas in the garden so my gardener got the idea for making this snack for sharing with friends and people at the temple on full moon day. Veesak day is the day Buddhists perform religious rituals to celebrate the full moon day which was the birthday, the enlightenment day and the death of the Lord Buddha.
First of all, banana leaves had to be collected from the banana grove and cut into pieces for wrapping the sticky rice. The sticky rice had been prepared with sliced taro, coconut cream and salt. Then we had to peel the banana and cut them into smaller pieces.
The difficult bit was to put the right amount of sticky rice on the square banana leave together with a piece of banana. If I put to much sticky rice and too big a piece of banana, I would not be able to fold the banana leaf properly and I could break up the whole package. But the difficult thing was to use dry bamboo string to tie the whole bundle together so that it won’t open up during the steaming process.
I found the whole process of dishing out the right amount of sticky rice, the folding of banana leaf and tying up with inflexible bamboo string was quite time consuming for me. It would took me several days to become more skillful at this. My gardener was having a good time laughing at me losing the control of the slipping banana leaf and inability to tie the bamboo string properly.
I did manage to make about half a dozen of Khao Tom Mud or banana in sticky rice. I found it took me too long to finish just a pair. So, I got bored and went back to see my orange cats sleeping on the table. My gardener was quite impressed that I could actually accomplish wrapping up six pairs of this snack . Everyone knew I was hopeless in the kitchen and not very good at cooking. I could never make proper Thai omelette, it always turned into egg pancakes. But it was fun trying something totally different from my skill sets.
We still had lots of wood charcoals made from tree branches in the garden. So, my gardener started a charcoal fire to steam all the finished banana wrappings. The wind was rather strong which meant that it took twenty minutes longer to cook these snacks. The banana leaves changed its colour after being steamed for almost forty minutes. We tasted the cooked Khao Tom Mud; the sticky rice was nicely soft and springy while the steamed banana added natural sweet taste to the sticky rice. But I would have liked more coconut cream in the sticky rice.
My gardener was keen on reducing her calories by reducing sugar and coconut cream while mixing the uncook sticky rice with shredded pieces of taro. There were plenty of Thai snacks to share among friends and offer to monks at the local temple. It was such a nice feeling knowing that most of all the ingredients were locally grown organically in my garden and nearby fields. It would be nice to be able to be self-sufficient on food sources in the near future.
สัปดาห์ก่อนที่เราได้เดินทางไปบ้านสวนที่ต่างจังหวัด บังเอิญเป็นช่วงก่อนวันวิสาขบูชา วันพระใหญ่ที่มีพระจันทร์เต็มดวง คนสวนเห็นกล้วยกำลังสุกพอกินได้พอดี ก็เลยคิดทำข้าวต้มมัดเพื่อเอาไปแจก เพื่อนที่วัดและเพื่อนบ้านในวันที่ไปสวดมนต์ในวันพระใหญ่ เราก็เลยได้ลองทำขนมไทยๆ อย่างข้าวต้มมัด คนสวนไปตัดใบกล้วยไว้ล่วงหน้า แล้วเอามาตัดแผ่นขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือนิดหน่อย ส่วนข้าวเหนียวนั้น คนสวนเตรียมมูนมาจากที่บ้าน โดยเขาใส่เผือกหั่นเป็นเส้นเล็กๆปนอยู่ด้วย เขาใส่กะทิและเกลือนิดหนึ่ง
พอจัดของเรียบร้อยบนที่นั่ง เขาก็จัดการหั่นกล้วยเป็นชิ้นบางๆ เพื่อใส่เป็นไส้ในข้าวต้มมัด เรานั่งดูเขาห่อข้าวเหนียวใส่ใบกล้วยอย่างคล่องแคล่ว ดูมันง่ายมากเลย เราก็นั่งห่อข้าวบ้าง มันไม่ง่ายเหมือนที่คิดเลย เราต้องตักข้าวเหนียวไม่มากเกินไป ไม่ฉะนั้นเวลาห่อใบกล้วยจะขาดได้ เราต้องใส่กล้วยขนาดกำลังดีด้วย พอเราใส่กล้วยชิ้นใหญ่ไป เราก็ห่อไม่ได้ ใบกล้วยสั้นไป ห่อข้าวเหนียวไม่มิด เราก็ต้องตักข้าวเหนียวออกบ้าง การห่อก็มีเทคนิคในการพับใบกล้วย เพื่อให้ การมัดด้วยเชือกกล้วยจะได้ดูดี.
เราใช้เวลามากถึงสองเท่าในการห่อหนึ่งคู่ ความยากในการผูกเชือกกล้วยก็เป็นอุปสรรคอย่างหนึ่ง พอเราวางข้าวต้มมัดลงในถาดเท่านั้น เชือกกล้วยก็หลัดออกมา ขนมกระจายเลย เราต้องมาพับและมัดเชือกล้วยใหม่ สิ่งที่ยากที่สุดคือ การเอาเชือกกล้วยที่แข็งและไม่ยึดหยุ่น มามัดห่อข้าวเหนียวสองห่อเข้าด้วยกันก่อนเอาไปนึ่ง เราก็ต้องลองผิดลองถูกสักพัก คนสวนก็หัวเราะชอบใจที่เห็นเราห่อข้าวสองห่อไม่เท่ากัน พอเอามามัดเข้าด้วยกัน ก็ดูตลกมาก เราก็ต้องฝึกทำเกือบครึ่งโหลจนเหนื่อย เราใช้เวลาทำนานเกินไป เราเริ่มเบื่อความช้าของตนเอง เราก็เลยไปถ่ายรูปแมวส้มตอนนอนหลับดีกว่า
เราคอยให้คนสวนจุดเตาถ่านเพื่อนึ่งขนม ที่บ้านมีถ่านที่เผาจากกิ่งต้นประดู่ในสวน คนสวนบ่นว่าลมแรงไปหน่อย ทำให้ต้องนึ่งขนมนานเพิ่มขึ้นอีกกว่าจะสุกทั่วกัน พอขนมสุก พวกเราก็ลองชิมดู เราคิดว่ากล้วยงอมกำลังดี ทำให้ข้าวเหนียวหวานกำลังดี แต่เราคิดว่ายังขาดกะทิไป เขาใส่กะทิน้อยไปหน่อย เราดีใจที่ส่วนประกอบในการทำขนมมาจากของที่ปลูกในสวน และในที่นาในหมู่บ้าน นี่ถ้าในอนาคต เราสามารถปลูกทุกอย่างที่เราขอบกินได้ เราจะดีใจเป็นอย่างยิ่ง การใช้ชีวิตแบบพอเพียง และพยายามพึ่งตนเองให้มากที่สุดเป็นเป้าหมายของเรา เราคงต้องพยายามมากขึ้นนั่นเอง คนสวนมีข้าวต้มมัดไปแจกเพื่อนที่วัด และเพื่อนบ้านด้วย เราเองก็มีข้าวต้มมัดกินหลายมื้อที่เดียว
Wishing you peace, good health and prosperity.
Stay strong and cheerful.